[vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text] [/vc_column][/vc_row]
سابقه و هدف: اختلالات اسکلتی- عضلانی اندام فوقانی از جمله علل مهم از کار افتادگی در کارکنان شاغل در صنایع میباشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسهای سه روش NERPA، RULA و LUBA در پیش بینی میزان ریسک بروز اختلالات اسکلتی – عضلانی اندام فوقانی در کارکنان یک صنعت تولید لوازم خانگی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی حاضر، کلیه افراد شاغل در بخش عملیاتی یک صنعت تولید لوازم خانگی شامل 346 نفر در شش گروه شغلی شرکت کردتد. به منظور تعیین میزان ابتلا به اختلالات اسکلتی – عضلانی از پرسشنامه عمومی نوردیک استفاده شد. به منظور پیش بینی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی – عضلانی اندام فوقانی نیز از سه روش LUBA، RULA و NERPA استفاده گردید. دادههای مربوط به مقادیر واقعی اختلالات اسکلتی – عضلانی و مقادیر ریسک پیش بینی شده توسط سه روش مذکور با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی اسپیرمن و ضریب توافق کاپا در نرم افزار SPSS تحلیل گردیدند. یافته ها: میزان همبستگی بین سطوح اختلالات اسکلتی – عضلانی و سطوح ریسک پیش بینی شده در روشهای RULA، NERPA و LUBA به ترتیب 0/701، 0/691 و 629/0 مشخص گردید میران ضریب همبستگی سطوح ریسک پیش بینی شده در روش RULA با سطوح ریسک متناظر آن در روشهای NERPA و LUBA نیز به ترتیب 0/713 و 0/619 بود (0/05 > P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در حالت کلی بهترین روش جهت پیش بینی ریسک بروز اختلالات اسکلتی – عضلانی اندام فوقانی در بین وظایف مختلف مورد بررسی، روش RULA میباشد.
